منظور اصلی در برپایی مناسبت‌های مختلف از جمله سوگواری پیامبر خاتم(ص) آشنایی و فراگیری سیره و سنت و به‌کارگیری آموزه‌های ایشان در زندگی فردی و اجتماعی است.
حجت‌الاسلام علیرضا قبادی، جامعه‌شناس و کارشناس دین، به مناسبت ارتحال حضرت محمد(ص) و شهادت مظلومانه سبط اکبر آن حضرت امام حسن مجتبی(ع) و امام رضا(ع) به تبیین مقام پیامبر(ص) پرداخته است که مشروح آن در ایکنا منتشر می‌شود؛
«به مناسبت ارتحال حضرت محمد(ص) مصیبت عظیم ارتحال رسول خاتم حضرت محمد مصطفی(ص) و شهادت مظلومانه سبط اکبر آن حضرت امام حسن مجتبی(ع) و پاره تن او امام رضا(ع) را تسلیت و تعزیت می‌گویم.
روزهای منتهی به ماه صفر، برای عموم رادمردان و فرزانگان به ویژه مسلمانان بالاخص شیعیان و ارادتمندان به رسول خدا(ص) و خاندان عصمت و طهارت(ع) ایام مصیبت جانکاه است. بیست و هشتم صفر روز مصیبت بزرگ ارتحال پیامبر عظیم‌الشأن اسلام(ص) است، روز فراقی که همانندی نمی‌توان برای آن یافت.
سخنان امیر مؤمنان(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س) گواه روشنی بر این ادعاست! خطبه امیر مؤمنان(ع) در ماتم و سوگ رسول خدا(ص) نشان می‌دهد که فقدان پیامبر(ص) در جامعه و هجران ارتحال او با هیچ فراق و مصیبتی قابل مقایسه نیست. «ای پیامبر خدا! پدر و مادرم فدای تو باد! با ارتحال تو محرومیت‌هایی بر ما وارد شد که با مرگ هیچ شخص دیگری چنین اتفاقی رخ نداد». حضرت فاطمه زهرا(س) نیز عواقب فقدان پیامبر (ص) را مانند واقعه قیامت، حادثه‌ای بی‌مانند می‌داند و این مصیبت و فراق را چنین توصیف می‌کند: «مرگ (پیامبر)، مصیبتى عظیم و در نهایت بزرگی است، زمین در غیاب او سراسر تاریک است، ستارگان بی‌فروغ‌اند، آرزوها به ناامیدى گرائیدند، کوه‌ها از جاى فرو ریختند، به خدا سوگند که این مصیبت! عظیم است و همانند آن نبوده و بلایی در این دنیا به پایه آن نمی‌رسد!».
از این رو شایسته است که مسلمانان در سوگ پیامبر خاتم و در بزرگداشت نام و یاد او اهتمام تام و تمام داشته باشند، برگزاری مراسم ماتم و سوگواری برای پیامبر خدا(ص) از جانب شیعیان که در ارتحال و شهادت فرزندان آن حضرت مراسم عزا به پا می‌کنند، به جهات متعدد لازم‌تر و شایسته‌تر است.
بدیهی است که منظور اصلی در بزرگداشت همه مراسم و مناسبت‌ها از جمله سوگواری پیامبر خاتم(ص) آشنایی و فراگیری سیره و سنت و به‌کارگیری آموزه‌های آنان در زندگی فردی و اجتماعی است. ضمن عرض تسلیت ارتحال جانگداز رسول رحمت، محضر قدسی بقیةالله الاعظم(عج) و سایر پیروان و دلدادگان آن حضرت، به رسم مألوف در مناسبت‌ها، چند گفتار آتی را درباره عظمت و فضایل پیامبر خاتم(ص) و فرزندان ایشان در گفتارهای جداگانه‌ای تقدیم حضور گرامی شما می‌کنیم، امید آنکه مرضی حضرتش و توجه شما عزیزان قرار گیرد .
به رسم ادب و احترام و به جهت اولویت مقام و منزلت حضرت محمد(ص) گفتار نخست را درباره حضرت ختمی مرتبت تقدیم می‌داریم. پیامبر رحمت افزون بر آنکه مورد توجه شخصیت‌های علمی، فرهنگی، سیاسی جهان قرار گرفته، مورد عنایت کتاب‌های آسمانی نیز قرار گرفته‌اند. آیات متعددی در قرآن کریم به شرافت و عظمت حضرت محمد(ص) اشاره کرده است تا آنجا که آن حضرت، شایسته درود و تحیت از جانب خدا و فرشتگان الهی قرار گرفته است.
قرآن کریم همچنین، از همه مؤمنان خواسته است که به نبی خاتم صلوات بفرستند و از او تبعیت کنند. افزون بر قرآن کریم در کلام عالمان، حکما و بزرگان علم و ادب شخصیت رسول خدا(ص) به نظم و نثر بسیار ستوده شده است. در این گفتار با توجه به قرابت و آشنایی کامل‌تر و جامع‌تر ائمه معصومین(ع) با شخصیت پیامبر اکرم(ص)، از کلمات آنان بهره می‌گیریم.
حضرت علی بن‌الحسین(ع) در خطبه‌ای که در شهر شام خوانده است درباره شرافت و عظمت شخصیت او چنین سخن گفته است: «او بهترین کسی است که لباس(احرام) بر تن کرد و طواف نمود. پیامبر خدا بهترین حج‌گزار و لبیک‌گوی خانه خدا بود. او کسی است که در شبی از مسجدالحرام تا مسجدالاقصی سیر داده شد و آیات خداوند را مشاهده کرد.
حضرت علی بن‌الحسین(ع)، پیامبر(ص) را کسی می‌داند که جبرائیل او را تا سدرة‌المنتهی بدرقه کرد، شاید مهمترین شرافت پیامبر در کلام امام چهارم عبارت زیر باشد که به مقام قرب الهی آن حضرت اشاره دارد. امام سجاد(ع) با استناد به سوره مبارکه نجم فرمود: او کسی است که به خدا نزدیک شد، پس نزدیکتر شد، گویا مقام قرب او به خداوند به اندازه دو کمان یا نزدیکتر از آن دو کمان شد! او کسی است که فرشتگان آسمان با او نماز گزاردند. پیامبر(ص) کسی است که خداوند آنچه وحی کردنی بود، بدو وحی کرد و کلام آخر اینکه محمد برگزیده خداوند است.»
ایکنا
55 خواندن این مطلب 3 دقیقه زمان میبرد
