ما همواره مشکلات خاص فراوانی داریم؛ مشکلاتی مانند پیدا کردن جا برای موکب اربعین، مسائل آب و فاضلاب در عراق، مشکل برق عراق، روابط با دیگر مواکب، مسائل اداری با ستاد بازسازی و امور گمرکی، همه از مشکلات خاصی هستند که با آنها روبه‌رو هستیم. ما شش تا هفت ماه برای این مسائل برنامه‌ریزی می‌کنیم، اما با یک جمله، یک خبر یا یک حرف همه چیز به هم می‌ریزد و تمام برنامه‌ریزی‌هایمان نقش بر آب می‌شود؛ به عنوان مثال، امسال ما برنامه‌ریزی کرده و تجهیزات زیادی تهیه کردیم. تیم تخصصی خدام هم رسیدند، اما مکانی که برای موکب اربعین گرفته بودیم به دلایل غیرمنطقی لغو شد و حالا باید با فشار زیادی دنبال جای جدید باشیم و کارها را سر و سامان بدهیم.
البته باید بگویم که چالش‌های مختلفی وجود دارد و ما برای مواجهه با این چالش‌ها می‌نشینیم و فکر می‌کنیم که این چالش‌ها چه نقاط قوتی برای ما ایجاد می‌کند و روی کدام نقاط ضعف ما تأثیر می‌گذارد. سعی می‌کنیم که در مراحل بعدی کمتر دچار مشکل شویم.
اربعین از سال‌های گذشته تغییرات زیادی داشته است و در این‌باره باید بگویم که این تغییرات هم به لحاظ کیفی و هم کمی بوده است. برخی از این تغییرات ممکن است ظاهراً مثبت نباشند و برخی دیگر بسیار خوب بوده‌اند. اما آنچه ما می‌خواهیم این است که عامل ایجاد کننده تغییرات منفی نباشیم. در رفتارهای مواکب و زوار ایرانی که به اینجا می‌آیند، نکاتی وجود دارد که به بحث و تحلیل نیاز دارد. گاهی نیاز است که حکومت وارد عمل شود و گاهی باید به گروه‌های مردمی اختیارات بیشتری داده شود تا از تبعات منفی کاسته شود. با این حال، تغییرات مثبت زیادی هم دیده می‌شود. خدمت ما نیز به شدت توسعه پیدا کرده است.
ما از یک چادر در سال ۱۳۹۴ با ظرفیت ۵۰ نفر شروع کردیم و امروز ظرفیت اسکان به ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ نفر رسیده و چندین هزار نفر در ایستگاه صلواتی خدمت می‌گیرند. درمانگاه ما هم امروز ۴۰۰۰ نفر را ویزیت می‌کند و داروخانه و فیزیوتراپی نیز دارد. امیدوارم که از نظر کیفیت و معنویت هم رشد کرده باشیم.
موکب‌داری در گذشته بسیار تحت تأثیر مواکب عراقی بود، اما با گذر زمان ما وارد فضایی شدیم که خودمان سبک‌های جدیدی را تجربه کردیم. در حال حاضر، حس می‌کنیم در بعضی جاها صاحب سبک شده‌ایم. هرچند این تجربه‌ها ممکن است درست یا غلط باشد، اما ما به کارهای جدیدی دست زده‌ایم و تأثیرات آنها را مشاهده می‌کنیم. در این راه، درست و غلطی را آزموده‌ایم تا بفهمیم چه باید کرد. جای کار بیشتری در حوزه فرهنگ و تشکل‌سازی وجود دارد.
متأسفانه ما از تجربه‌های گذشته در کار تشکیلاتی استفاده کافی نکرده‌ایم و همچنان در حال تکرار اشتباهات گذشته هستیم. در حالی که دشمنان ما دائماً دانش و تجربه‌های خود را به نسل‌های بعدی منتقل می‌کنند، ما هنوز در حال اختراع دوباره چرخ هستیم که این امر برای ما هزینه‌بردار است و ممکن است در تأخیر افتادن ظهور و مسائل دیگر نیز تأثیرگذار باشد.
در مورد ارتباط با دیگر موکب‌داران، باید اشاره کنم که ما با بسیاری از آنها دوست هستیم و در مسیر، در نجف و کربلا به یکدیگر کمک می‌کنیم. داستان‌های زیادی در این زمینه وجود دارد. به عنوان مثال، در سال ۱۳۹۴ که برای اولین بار موکب اربعین راه‌اندازی کردیم، مکانی که برای موکب در نظر گرفته بودیم، به دلایلی لغو شد و ما با مشکل بزرگی روبه‌رو شدیم. اما یکی از موکب‌داران کرمانشاه به ما کمک کرد و زمینی را در اختیار ما قرار داد و حتی برخی وسایل را نیز تأمین کرد. این کمک‌ها و ارتباطات بسیار کارگشا بوده است و ما نیز به نوبه خود تلاش کرده‌ایم تا در خدمت خادمان زوار باشیم.
همچنین باید بگویم که در این مسیر، مشکلات زیادی وجود دارد. اگر کسی امید داشته باشد که مشکلش را از طریق افراد دیگری حل کند، قطعاً به بن‌بست می‌خورد. خداوند دوست ندارد خادمان امام حسین (ع) به در خانه کسی غیر از خودش و اهل بیت (ع) التماس کنند و رو بزنند. اگر ما به سراغ مسئولین و افراد دیگر برویم، مشکلاتمان نه تنها حل نمی‌شود، بلکه ممکن است بدتر هم بشود.
ماجرایی را هم درباره مشکلات برقی موکب اربعین به یاد دارم. سه سال پیش دیزل ژنراتور نداشتیم و برق موکب قطع شد. این باعث شد پمپ‌های آب، تهویه، کولرها، شارژ موبایل و اینترنت قطع شود و فریزرهای آب خنک از کار بیفتد. شرایط بسیار سختی برای زائران پیش آمد و ما هم از خجالت نمی‌دانستیم چه کنیم. به هر دری زدیم تا مشکل را حل کنیم، اما موفق نشدیم. پولی هم برای خرید دیزل ژنراتور نداشتیم. در نهایت تصمیم گرفتیم هر طور شده آن را تهیه کنیم. یکی از بانیان روز آخر آمد و وقتی وضعیت را برایش شرح دادیم، تصمیم گرفت در تهیه دیزل ژنراتور مشارکت کند و عمده هزینه آن را تقبل کرد.
چند ماه بعد که در تهران او را دیدیم، گفت که به او الهام شده که کارش مورد قبول امام حسین (ع) واقع شده است و احتمالاً همان کمک به ما بوده که منجر به این اتفاق شده است.
بنابراین، چه زائر و چه خادم، باید تنها به خدا و اهل بیت متوسل شوند و از آنها حل مشکلاتشان را بخواهند.
در نهایت، باید حسن ظن داشته باشیم و اعتماد کنیم که هرچه از طرف اهل بیت به ما می‌رسد، به خیر ماست، حتی اگر مطابق میل و خواسته ما نباشد.
