روایت شده است که بنده به سمت خدا نزدیک نشده است به چیزی دوست داشتنی تر در نزد خدا از پیاده رفتن به سمت خانه ی خدا و یک حج او ثواب هفتاد حج را دارد و کسی که با اینکه شتر دارد گاهی پیاده همراه شتر می رود ثواب ما بین آن دو را دارد و حاجی اگر بند کفشش را باز کند( کنایه از اینکه گاهی پابرهنه شود) ثوابی بین ثواب حاجی پا برهنه و حاجی با کفش را دارد .
(من لا یحضره الفقیه 2- 218) رُوِیَ أَنَّهُ مَا تَقَرَّبَ الْعَبْدُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِشَیْ‌ءٍ- أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنَ الْمَشْیِ إِلَى بَیْتِهِ الْحَرَامِ عَلَى الْقَدَمَیْنِ- وَ أَنَّ الْحَجَّةَ الْوَاحِدَةَ تَعْدِلُ سَبْعِینَ حَجَّةً- وَ مَنْ مَشَى عَنْ جَمَلِهِ- کَتَبَ اللَّهُ لَهُ ثَوَابَ مَا بَیْنَ مَشْیِهِ وَ رُکُوبِهِ- وَ الْحَاجُّ إِذَا انْقَطَعَ شِسْعُ نَعْلِهِ- کَتَبَ اللَّهُ لَهُ ثَوَابَ مَا بَیْنَ مَشْیِهِ حَافِیاً إِلَى مُنْتَعِلٍ.
