مجتبی کیا، نوجوان ۱۶ ساله‌ای است که با شور و عشق بی‌پایان به خدمت در موکب خدام الرضا، قدم در مسیر عاشورا و زیارت امام حسین (ع) گذاشته و تجربه‌ای ناب از خادمی را در این راه مقدس به دست آورده است. او در این باره می‌گوید: وقتی برای اولین بار به عنوان خادم در این موکب حضور پیدا کردم، با دلی پر از امید و شوق و البته کمی اضطراب قدم به میدان گذاشتم. اولین تجربه من در خادمی، پخش شربت و غذا بین زائران در طریق الحسین و حسینیه بود. راستش را بخواهید، اوایل نمی‌دانستم که چطور می‌توانم با زائران ارتباط برقرار کنم. اما با گذر زمان، متوجه شدم که همین تعاملات ساده با زائران می‌تواند قلب‌های ما را به هم نزدیک‌تر کند و عشق به امام حسین (ع) را در دل‌هایمان شعله‌ور سازد.
روزهای اول کار در موکب برای من به شدت پر از شور و شوق بود. هیچ چیزی نمی‌توانست به اندازه دیدن لبخند رضایت بر چهره زائران، خوشحالم کند. یکی از بهترین حس‌ها که هر آدمی می‌تواند تجربه کند، این است که بداند کاری که انجام می‌دهد، باعث خوشحالی و آرامش دیگران شده است. دیدن چهره‌های خسته و گاه نگران زائران که بعد از دریافت یک لیوان شربت یا یک وعده غذا لبخند می‌زنند، چیزی بود که تمام خستگی‌ها و فشارهای کاری را از ذهنم دور می‌کرد.
به مرور زمان متوجه شدم که خدمت در موکب فقط به معنای فراهم کردن راحتی برای زائران نیست؛ بلکه نوعی تمرین برای بهتر شدن و رشد معنوی است. چالش‌هایی که هر ساله با آن‌ها مواجه می‌شویم، باعث می‌شود تا همواره به فکر بهبود موکب باشیم. ما خادمان، هر ساله تلاش می‌کنیم تا با قرار دادن خودمان در جای زائران، نیازهای آن‌ها را بهتر درک کنیم و خدمات بهتری ارائه دهیم. به خصوص در بخش شربت‌دهی و اسکان زائران در حسینیه، تجربه‌های بسیاری به دست آوردم که به من آموخت چگونه باید خود را جای دیگران قرار دهم و از زاویه دید آن‌ها به موضوع نگاه کنم.
بیشترین حس معنویت را زمانی تجربه می‌کردم که با زائرانی که در خسته‌ترین حالت ممکن بودند، تعامل داشتم. دیدن چهره‌هایی که با وجود خستگی، آرامش و رضایت از خدمت‌رسانی ما پیدا می‌کردند، برای من اوج معنویت و نزدیکی به خدا را به ارمغان می‌آورد. ما خادمان، برای آمادگی در این مسیر معنوی و خدمت‌گزاری، جلسات توجیهی در ایران داریم که نه تنها مهارت‌های کاری ما را افزایش می‌دهد، بلکه روحیه معنوی ما را نیز تقویت می‌کند. به نظر من، این جلسات برای هر خادمی ضروری است.
یک پیام کوچک هم برای زائران عزیز دارم: وقتی به زیارت می‌آیید، لحظه‌ای به خادمین خود فکر کنید. ما عاشقانه و با تمام وجود در خدمت شما هستیم، چون عشق به زائران امام حسین (ع) و خود امام حسین (ع) در قلب ما جای دارد. خدمتی که در موکب انجام دادم، باعث شد تا در زندگی به دنبال اهداف والاتری باشم و از سخت کردن زندگی برای خودم پرهیز کنم. این تجربه به من آموخت که ارزش زندگی در خدمت به دیگران و حرکت به سوی خداست.
وقتی به گذشته نگاه می‌کنم، روزهایی را به یاد می‌آورم که با دوستانم در جلسات توجیهی شرکت می‌کردیم و از تجارب خادمان دیگر درس می‌گرفتیم. لحظاتی که در موکب می‌گذرانم، شاید سخت و طاقت‌فرسا باشند، اما همین لحظات هستند که مرا به انسان بهتری تبدیل می‌کنند. من اکنون می‌دانم که زندگی چیزی فراتر از رفاه و آسایش شخصی است؛ زندگی یعنی خدمت، یعنی عشق به امام حسین (ع) و زائرانش، و همین عشق است که به زندگی من معنا می‌بخشد.
