دلنوشته «زائر شدن»
قدم چهارم : جاده- پیاده تا کربلا
جاری میشوی در جادهای برای رسیدن. ملحق شدن به آنان که رفتهاند. میخواهند تو هم بیایی. زائر اربعین تمرین کن حرکت را! میگویند ۸۰کیلومتر است. نه انگار جادهای است به سمت محبوب، اما بیانتها…
۱۴۵۲عمود را پشت سر که میگذاری، میخواهی نزدیکتر شوی به محبوب. اگر جا نگذاری در عمود قبلی دلت را، درست آمدهای. قربتا الی الله آمده ای.
در همین رابطه بخوانید:
زائر اربعین حواست به رفتهها باشد. مرور کن گامهای او را. شرایط او را. او که میرفت عمودی نبود تا عمود شماری کند برای رسیدن. او که میرفت تمام جانش زخم خورده بود. زخمی جانسوز… او دختر عادلترین عالم بود… دختر یاسی بود که جانش کبود شد برای ولایت. او آموخته بود رفتن را. روزی که مادر خطبه خوانده بود در رسای حق، او بود که مشق میکرد ایستادن را، خطبهخوانی را، پیامرسانی را، صبوری را، سوختن برای ولایت را، بندگی را…
همراه زینب قدم بردار
زائر اربعین قدم بردار با او؛ او زینب است. میپذیرد تو را. چرا که دختر امیر است. با او که قدم برمیداری، در حال آن روزش غرق میشوی. همراه امامش آمده بود. با او نفس میکشید، تمام نفسشهایش را. تحت امر امامش بود. امامی که قلبش بود. جانش بود. امامش که شهید شد، به بندهای اسارت سپرد جسمش را. دیگر نفس نکشید. جانی نبود برای نفس کشیدن. آزاد کرد وجودش را با امامش. آزاد آزاد… تمام تعلقاتش را با جانش به بندها سپرد. حتی سپرد به جاده کودکان همراهش را.
زائر اربعین هر عمود را که پشت سر میگذاری آزاد کن وجودت را. رها کن بندهای گره خورده به جانت را. تمرین کن همراهی با امامت را. او منتظر توست. منتظر همراهیات. سالها در پس پردهای است به نام غیبت.
کنار بزن پرده غیبتت را با رنگ سبز حضورت. انتظار میکشد آزادیات را. دریاب قرارهایی که با همراهانت میگذاری. تمرین کن؛ وفای به عهد را، همدردی را، همراهی با امامت را. تمرین کن ماندن در رکابش را تا پای جان. شرایط اما برای تو مهیا شده است. زینبیها اما آمدهاند. آماده کردهاند جاده را برای آمدنت.
زائر اربعین که باشی محترم میشوی. احترامی که به واسطه نسبتت با امام یافتهای. فریاد کن با هم کیشانت، با شیعیان جهان پیام امامت را. فریاد مهر را، لبخند را، اسلام ناب را. تعظیم کن برای زحماتشان و اشکهایشان. گویی اشک شوق است. گویی امامت است که به تو لبخند میزند. شادی از آمدن تو و زائر شدنت…
زائر اربعین تمرین کن ایثار مهر را؛ هم چون امامت…