نگاه، انتخاب، فوکوس، عکس و تمام! این همه حقیقت یک عکاسی می‌تواند باشد. اما اصل ماجرا این است که لنز و دوربین شاید فقط یک بهانه برای عکاس باشد. این عکاس است که انتخاب می‌کند کجا و چگونه عکس بگیرد.
عمده کسانی که در کلاس‌های عکاسی شرکت باشند، می‌دانند در پایان دوره هر هنرجو را به سمت علاقه خود در حیطه عکاسی هدایت می‌کنند. از طبیعت گرفته تا عکاسی خیابانی. این بدین معنی است که علاقه در این راه بسیار قابل اهمیت است.
در واقع شاید بتوان گفت یک عکس خوب کاملا وابسته به عمق احساس است. این در حالی است که در عکاسی اصطلاحی به نام عمق میدان وجود دارد. اما بیش از اهمیت عمق میدان این عمق احساس است که اهمیت دارد. بی شک در پشت هر عکسی یک احساس نهفته است. احساسی که پشت یک لنز قرار می‌گیرد و ماجرا به یک عکس ختم می‌کند.
یک عکاس برای انتخاب تک تک سوژه‌های خود سعی دارد بهترین وجه آن لحظه را ثبت و ماندگار کند. نگاهی که شاید اگر لحظه‌ای دیگر باشد، هرگز تکرار نشود.
دوربین نقطه اتصال احساسات یک عکاس برای حضور در جایی است که خود را متعلق به آن می‌داند. در واقع این قلب و ذهن و فکر فردی است که پشت یک لنز قرار می‌گیرد. قلب و ذهن از هر لنز دوربینی تاثیرگذار تر است.
عکس، زبان مشترک جهانی
در همین رابطه بخوانید:
اما زبان عکس یک زبان مشترک است. هیچ عکاسی هرگز برای عکس خود دنبال مترجم نیست و نخواهد بود. انگار همه کسانی که پشت یک لنز دوربین قرار می‌گیرند از این ادبیات آگاهی دارند.
وقتی می‌گوییم عکس و احساس از پشت لنز یعنی حقیقت قلب. اربعین جلوه بارز همین احساس و عکس است. اگر به تمام عکس‌های اربعین نگاه کنید متوجه خواهید شد که که هیچ کدام از عکس‌ها ساده نیست.
راهپیمایی اربعین گویی جلوه بارز به کارگیری احساس در پشت لنز است. عکس‌هایی که جهانی شده است و بی آنکه توضیحی لازم باشد، در تمام جهان می‌چرخد تا فقط یک چیز را اثبات کند. اینجا مسیر عشق است و والسلام!
شما می‌توانید مجموعه تصاویر [۲۶فریم] آقای علی اسکویی با کیفیت خوب را از اینجا دانلود کنید.
پیش‌نمایش عکس‌ها
