#چرا_اربعین؟
چرا با وجود شلوغی و ازدحام جمعیت در اربعین، هرساله استقبال بیشتری از آن میشود؟
معمولاً شلوغی‌ها کلافه‌کننده هستند و همه از آن گریزانند؛ اگر بنا به هر دلیلی کسی در این شرایط گیر کند، ناراحت و کم‌حوصله میشود و سعی می‌کند دیگر در آن شرایط گرفتار نشود!
اما چرا با وجود شلوغی پیاده‌روی اربعین، زائران برای حضور در آن شوق غیرقابل وصفی دارند و از شلوغی آن فرار نمی‌کنند؟
چرا برای زیارت امام حسین(ع) ، ایام خلوت‌تری را انتخاب نمی‌کنند؟
چرا اگر کسی به هر دلیلی سالی توفیق حضور در پیاده روی اربعین را نداشته باشد، حسرت می خورد؟ حسرت و غمی که همه وجودش را فرا می گیرد.
علیرغم تصور رایج، زائرین اربعین خاطرات خوشی از ازدحام و شلوغی دارند و حتی مسیرهای شلوغ‌تر را به مسیرهایی که کمی خلوت‌تر هست، ترجیح می‌دهند.
زائرین اربعین، بخشی از لذت و نورانیت این مسیر را مرتبط با حضورپرشور و متراکم دل‌های نورانی عاشق امام حسین(ع) می‌دانند.
به همین دلیل است که زائران در اینجا برخلاف جاهای دیگر به استقبال این شلوغی می‌روند و آن را دوست دارند.
برای درک حس و حال زائرین اربعین، باید ترس از شلوغی را کنار گذاشت تا لذت وصف‌نشدنی این مسیر نورانی را حس کرد.
#لذت_اربعین_وصف_نشدنی_است و باید آن را چشید.
بخش اول سلسله یادداشت های #چرا_اربعین
