به عشق حسین زمان(عج)؛ کاش می‌شد مثل ایام پیاده‌روی اربعین، تمام لحظات با مردم با مدارا و ملاطفت زندگی می‌کردیم!
مثل اربعین خدمت خالصانه می‌کردیم؛
جا و مکان معنی نداشت…
به عشق حسینِ زمان(عج)، به محبینش(مردم) عشق می‌ورزیدیم و خالصانه برای همه کار می‌کردیم. از یک بانوی خانه‌دار تا رئیس جمهور به عشق امامش خدمت بی‌منت می‌کرد. مثل زوّار و خدّام جاده‌های کربلا.
در همین رابطه بخوانید:
فقط به زبان می‌گوییم: کلّ ارض کربلاء…
یعنی همه جا مکان یاری “ولایت” است!!!
امام زمان(عج) می‌فرمایند :
اگر شیعیان ما (که خداوند توفیق طاعت‌شان دهد) در راه ایفاى پیمانى که بر دوش دارند، همدل می‌شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمى‌افتاد، و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان می‌گشت. دیدارى بر مبناى شناختى راستین و صداقتى از آنان نسبت به ما. علّت مخفى شدن ما از آنان چیزى نیست، جز آن چه از کردار آنان به ما مى‌رسد و ما توقع انجام این کارها را از آنان نداریم…
احتجاج/ ج۲/ ص۳۱۵
