دوستی با امام حسین(علیه السلام) راه تقرب به حضرت زهرا(سلام الله علیها)
یا ابا عبدالله انّی اتقرب الی الله و الی رسوله و الی امیرالمؤمنین و الی فاطمة و الی الحسن و الیک بموالاتک
در این فراز راه تقرّب به خدا و پیامبر خدا و امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و حسین(علیهم السلام) را ولایت و محبت امام حسین(علیه السلام) و بیزاری از دشمنان آن‌ها می‌داند.
ظهور تولّی و تبرّی در زیارت عاشورا
تقرّب به خدا از راه دوستی و ولاء امام حسین(ع) و اهل بیت به طور کلّی و دوستی و موالات دوستان آن‌ها و برائت و انزجار از ظالمان و ستمگران و پیروان و دوستان و زمینه‌سازان گسترش تفکّر ستم و ستمگری حاصل می‌شود.
بنابراین این که بخواهیم تنها با ابراز محبّت و دوستی و پیوند با آن‌ها به مقامات معنوی نائل شویم، پنداری بیش نیست. بلکه این ولایت و دوستی باید ملازم با برائت و انزجار از ظالمان و دوستان آن‌ها نیز باشد.
در همین رابطه بخوانید:
برائت تنها به این نیست که آدمی از ظالمان و ستمگران اعراض کند. بلکه باید با اظهار تبرّی از آن و هر کسی که به گونه‌ای با ظلم و ستم همراه است نیز ملازم باشد. از این رو کسانی که مستقیماً به اهل بیت ستم کرده‌اند یا ستمگران را یاری نمودند و یا به ستم بر آنان راضی باشند، هر سه گروه در ستم سهیم‌اند. تبرّی و انزجار از آن‌ها نیز لازم است.
از زیارت عاشورا مشخص می‌شود برائت از ظالمان و ستمگران به این است که آن‌ها را مورد لعن قرار دهند. در واقع این گروه از رحمت و مغفرت خدا محروم‌اند. چنان که ملاحظه می‌شود که در قرآن گروه‌هایی چون ظالمان،دروغ گویان، کافران، و کسانی که حق را کتمان کرده‌اند، مورد لعن خدای سبحان قرار گرفتند. بلکه برخی علاوه بر لعن خدا، مورد لعن لعن‌کنندگان نیز قرار گرفتند.
همچنین زائری که زیارت عاشورا را قرائت می‌کند خواسته‌هایی دارد. از جمله این که خدای سبحان حیاتش و مماتش و زندگی و مرگش را زندگی و مرگ پیامبر و اهل بیت آن حضرت قرار دهد.
