رمان «اربعین طوبی» رنگین‌کمانی از عرض ارادت به آستان امام حسین(علیه السلام) از سوی مردم عراق است که در این همایش جهانی بروز پیدا می‌کند.
قسمتی از داستان
«این سال ششم است که قلک می‌گیرد. برای خودش و بچه‌هایش و بچه‌هایشان و بچه‌های بچه‌هایشان. آنها دوست دارند توی «مضیف زائران اربعین» شریک باشند و بحمدلله پول خردهایشان آنقدر برکت دارد که هر سال خرج مهمانان خانه طوبی توی کربلا را می‌دهد.»
این جملات شاید هر خواننده‌ای را به دام بیندازد. او را کنجکاو کند که کتاب را به پایان برساند. از ماجرای قلک‌ها و افرادی که آنها را پر می‌کنند تا از زائران اربعین حسینی پذیرایی کنند سر در بیاورد.
در همین رابطه بخوانید:
اولین رمان با محوریت اربعین
«اربعین طوبی» را شاید بتوان اولین رمان با محوریت پیاده‌روی اربعین قلمداد کرد که سیدمحسن امامیان آن را نوشته است. امامیان با رقم زدن اتفاقاتی خواننده را وارد فضایی می‌کند که با شخصیت اول رمان یعنی «طوبی» پا در مسیر پیاده‌روی اربعین بگذارد. مناظری که در این مسیر رقم می‌خورد را مشاهده کند.
در واقع این رمان رنگین‌کمانی از عرض ارادت به آستان امام حسین(علیه السلام) از سوی مردم عراق است که در این همایش جهانی بروز پیدا می‌کند.
در این رمان خواننده غیر مستقیم در جریان زندگی «طوبی» قرار می‌گیرد. طوبی که در این سفر نوه و خواستگار او همراهی‌‌اش می‌کنند، منزل به منزل ماجرای زندگی خود و ازدواجش با یک مرد عراقی را برای نوه‌هایش تعریف می‌کند.
او دختری ایرانی بوده که به عنوان زن دوم به ازدواج یک مرد عراقی در آمده و از خانه دور شده و در بصره ساکن شده است.
از این حیث باید رمان «اربعین طوبی» را در قصه‌پردازی موفق قملداد کنیم. حکایت‌هایی که طوبی از زندگی‌اش می‌گوید کاملا خواننده را جذب می‌کند. او را برای به سردر آوردن از ماجرای زندگی‌اش همراه می‌کند.
او دختری ایرانی بوده که به عنوان زن دوم به ازدواج یک مرد عراقی در آمده و از خانه دور شده و در بصره ساکن شده است.
چگونگی داستان
این رمان یک اثر سرراست و خواندنی است. نویسنده قصد بازی کردن با خواننده ندارد. بدون پیچیدگی ولی با استفاده از یک روایت خواندنی کتابش را نوشته است، روایتی که خواننده را به دنبال خود می‌کشد.
شاید نکته‌ای که در مورد این رمان بتوان به آن اشاره کرد عدم پرداختن کافی نویسنده به ماجرای جنگ ایران و عراق است.
همچنین خواننده تصویر کاملی از وضعیت ایرانی‌های ساکن عراق و درگیری‌هایی که جنگ برای شهروندان عراقی به وجود آورده نمی‌بیند. با توجه به اینکه طوبی در بصره ساکن است ولی کمتر اثری از این موضوع در رمان هست.
البته نویسنده به درگیری ارتش بعث با جوانان عراقی به خوبی اشاره کرده است. فرزندان طوبی که از زیر خدمت در جبهه‌ها به طرق مختلف فرار می‌کنند. ولی با این حال جای کار داشت که نویسنده مانور بیشتری پیرامون وضعیت منطقه بدهد.
حتی طوبی به عنوان یک ایرانی چندان پیگیر اوضاع و احوال کشورش ایران نیست. در حالی که پیروزی انقلاب اسلامی و همچنین جنگ تحمیلی را هر ایرانی در جهان با خبر شده بود ولی نویسنده بی تفاوت از کنار آن عبور کرده است.
جزییات دیگری از کتاب
در این بخش باز هم نویسنده تلاش‌هایی داشته ولی کافی نیست به خصوص که بیشتر در حوالی سال ۳۲ اتفاقات چرخ می‌زند.
شخصیت «حمود» شخصیت خاکستری رمان «اربعین طوبی» است که خواننده با او ارتباط برقرار می‌کند. پسری که در یک خانواده بعثی متولد و بزرگ شده ولی به نوه طوبی علاقه‌مند شده است. همین سبب می‌شود که در این مسیر پا به پای طوبی همراه شود.
همچنین نباید فراموش کرد که حمود نوه هووی «طوبی» است و این بر جذابیت قصه افزوده است. البته خواننده در مسیر بصره تا کربلا شاهد تحول حمود است.
رفتار حمود به گونه‌ای است که به نظر می‌رسد او قهرمان داستان است و پیروز نهایی این قصه او است. او که هم به عشقش می‌رسد و هم معرفتی نسبت به سیدالهشدا (علیه السلام) پیدا می‌کند.
لازم به ذکر است، رمان «اربعین طوبی» که سید محسن امامیان آن را نوشته و به همت انتشارات کتاب جمکران منتشر شده، در آخرین نوبت چاپ در طرح جلد تغییراتی داده است.
